Trainingsweekenden

Apeldoorn 29 april 2023	Rondje Apeldoorn	Het eerste oefenrondje van 2023 staat op het programma. De grand Veluwe tour, een ronde door de groene schatkamer van Nederland. we fietsen vandaag door zowel bos als hei. Ns 55km pauzeren we bij Radio Kootwijk en na 95 km, net na de Posbank, bij de Carolinahoeve net na de Posbank. Tussen de Woeste Hoeve en vliegveld Deelen zitten maar liefst 6 km lang onverharde weg. Moe maar voldaan arriveren we na ruim 25 in Apeldoorn.
Gieten 13 mei 2023	Rondje Drente	Ger heeft een Drenthe promo route uitgezet van 138 km die ons, tegen de klok in, door pr88 natuurgebieden leidt. De 1e stop is in Wijster (60 km). Daarna de 2 (ook letterlijke) hoogtepunten van de dag: de VAM-berg (Col du VAM) en de Muur van Emmen. Nog even over de Hondsrug en dan, na zo’n 143 km met prachtig weer, smaakt het bier bijzonder goed in Gieten.
Eygelshoven 10 juni 2023	Eygelshoven	Ronald heeft een trainingsrondje van 106 km uitgezet in de heuvels van Zuid-Limburg. Na rustig intrappen hebben we de 1ste pauze bij de Nachtegaal nabij Meerssen. Daarna wordt het bloedheet en gaan we echt de heuvels in met een flink aantal steile, korte klimmetjes. Na de klim van Vaalserberg vanuit België is de 2e pauze bij de Bokkerijder na het Drielandenpunt. Hierna hebben we de meeste hoogtemeters gehad en gaan we door Duitsland terug naar Eygelshoven zodat iedereen uitgekookt en uitgestoofd met een bierje en een pizza de dag afsluit.
Rhenen 1 juli 2023	Rondje Rhenen	Richard en Jur zijn de enige vertegenwoordigers van het Où est le Bidon collectief vandaag: de rest heeft om meerdere redenen afgezegd. Na in Rhenen met het pontje over de Nederrijn te zijn afgezet, stuiven we met windkracht 6 mee naar het oosten. Bij Arnhem steken we Nederrijn weer over via de John Frostbrug. In Oosterbeek klimmen we de noordelijk de Rijnheuvel op. Nu arriveren we bij de Veluwe en via de Planken Wambuis en de Ginkelse heide belanden we in Ede. Via Renkum en Wageningen nemen de we de Grebbeberg mee en na bijna 100 km zijn we weer terug in Rhenen.

De Fietsweek

Start: Brig Finish: Sion
Periode: 18 juli - 24 juli

Dag 0: de heenreis

Het is dinsdag, het huisalarm gaat wel erg vroeg af: 5:30. Ad blijkt op pad door het huis. Ronald herstelt, de rest merkt er niets van. We staan om 6:00 klaar voor het vroege ontbijt. Daarna even de fietsen erop en klaar voor vertrek. Om 6:40 rijden we met 2 auto's weg. De auto van Jur raken we al snel kwijt bij afslag Kerpen vanwege een wegafsluiting die niet aangegeven staat, laat staan een omleidingsroute. Net te laat doorgegeven/ontvangen. Dat betekent een flinke omweg voor wagen 2: oeps. Wagen 1 kan 110 km/uur gaan rijden, milieubewust! Vlak voor Basel bij een tankstation van de snelweg af zodat we weer bij elkaar kunnen komen. Auto 2 arriveert na een kleine 20 minuten. Even bijkletsen en door. Daarna de 3 B's: Basel, Bern en Baustellen, dat zijn er heel veel vandaag. We nemen dan ook maar de autotrein onder de Lötschberg door, dat scheelt een hoop km's. Wel even wachten voordat we kunnen boarden. De rit is nadat we de tunnel induiken vooral donker, hobbelig en saai. Uit de tunnel, aan de andere kant is het steile wand afdalen. Wel apart zo'n autotrein. Even zoeken naar Brig vanwege een wegafsluiting. Na het eerste terrasje met de eerste Humpes (groot bier) een wandeling door het mooie stadje. Fraai kasteel. We eten op het terras voor een pizzeria. De giant six blijkt voor de helft uit noorderlingen te bestaan. Ad verhaalt over Duitsers die moeten lachen om de nasibal. Volgens Ronald is fietsen met 140 Watt nauwelijks zweten, om dit te verifiëren gaat Wim de likproef doen. Over trapfrequentie, Ronald: nooit geteld, ik lees het gewoon af. We lopen nog wat door het stadje richting de Rhône waar een oude, metalen spoorbrug een leuk klimobject wordt. Beetje pielen met VPN (via Ad/Thijs) en we kunnen de TdF avondetappe bekijken.

Dag 1: Nufenenpass (2477m) en Simplonpass (2006m)

	Om half acht aan het ontbijt. We moeten ruim 35 km met de auto naar Ulrichen, aan de voet van de Nufenen. Verkeerd weggereden, weg loopt dood. Toch maar Google maps aanzetten. Klimmen langs de Rhône gaat gemakkelijk in de auto. Wim begint met een lekke band. We moeten de auto's elders parkeren en plassen is betalen. In het begin van de klim heeft Richard schakelproblemen, zijn nieuwe fiets moet nog wennen aan klimmen in de Alpen. Met hulp van Wim komt het weer goed. Prachtige 13 km lange klim, eerst langs de wand en dan slingerend omhoog, wel continu steil met 10%. Boven gekomen bevinden we ons op het dak (2477 meter) van deze bidonweek. Genieten van het fraaie uitzicht over het Rhône dal. Er ontstaan grote verschillen dit jaar. Ad blijft bij Jur die moeite heeft een ritme te vinden. Gelukkig boven in het restaurant een prima spaghetti met wc-munt! Bij het colbord stopt een aardige man om van ons een foto te maken. Parkeert zijn auto met aanhanger midden op de weg. Even later zet hij de wagen aan de kant om de snelle dalers onder ons voor te laten. Ongekend. Richard daalt weer als laatste, hij moet nog even wennen op z'n nieuwe fiets.
	Terug bij het hotel nemen we even de tijd voordat we de tweede klim, de Simplonpass, aanvangen. Dwars door het dorp, over de kasseien. Jur keert al snel om, veel te warm voor hem. Wanneer Richard na 6 km zweten constateert dat de temperatuur tot rond de 33-36 is opgelopen, keert hij om: hij heeft geen zin zich over de kop te fietsen. Meer volgen zodat alleen Wim en Ronald doorgaan met wat uiteindelijk een baustelle route wordt. Maar ze komen boven op deze vrachtwagen berg. Chapeau! Richard's zoveelste biertje valt dusdanig verkeerd dat er niets anders op zit dan naar het hotel te gaan. Wim begeleidt hem. Toch nog over de kop: balen.

Dag 2: Alpe Galm (2231m)

	Vandaag de Alpe Galm, een doodloper met een rustig begin en een steil stuk aan het eind. Maar eerst fietsen er 4, Ger, Wim, Ad en Richard langs de Rhône naar Leuk. Jur en Ronald nemen de auto's mee. Helaas voor de fietsers ontstaat er een stortbui en waait het hard tegen. De temperatuur daalt tot 13 graden. Brrr. Geen koffie in Leuk, niet leuk. Dreigende luchten, regenjasjes aan, maar even later gelukkig weer uit. De bui trekt over. Jur gaat als begeleiding mee. Al snel in de klim een enorm schotel- en sterrenwacht complex. Halverwege een restaurant pizzeria met oosterse keuken. Grote borden bami en nasi worden gedeeld. Ik houd er iets meer dan 4 km onder de top mee op. Benen zijn leeg na gisteren. Dan maar de fotograaf vanuit de auto spelen.
	De laatste 4 km naar de Galm zijn bijzonder steil. Geen moment van rust. Het is hard werken voor de resterende 4. Het bord dat aangeeft dat dit de hoogst gelegen nederzetting is, wordt stilzwijgend gepasseerd. Nog 1 km en daar is de top. Uitzicht op het dorpje en het houten kruis. Een vriendelijke man maakt de groepsfoto. Met 5 dalen we weer af. In Leuk rijden Ad, Ger en Wim door naar Sion. De rest gaat naar het appartement in Sion, Merie Chayelain. Dit ligt onder het kasteel een beetje weggestopt op een industrieterrein. Gelukkig op loopafstand van het centrum. Jur en Richard doen de boodschappen voor het ontbijt. Bij het fastfood achtige diner nog de volgende bijzonderheden: o Ronald en Richard aan de camembert, fondue Helvetica met een korstje. o Na de 80 gepasseerd te zijn mogen we meedoen met een e-bike. o Ad is al meer dan 1 dag bezig met de levensvraag die Ger hem stelde. In welk land zou je als koe willen leven? Hij neigt naar Zeekoe.... - Ronald krijgt als toetje een kleinere Crème Brulée dan Jur, zit hier iets achter?

Dag 3: Croix de Coeur (2001m) en Col du Lein (1695 m)

We rijden Sion uit over een brede weg, iets verderop de Rhône over en cruisen naar Riddes. Daar begint de lange klim naar de Croix de Coeur. Een klim aangelegd door ingenieurs zou je denken. 7-8% de hele route. Zo anders dan gisteren. Ger, Wim en Richard begeleiden Jur. Hergroeperen in skidorp La Tzoumaz. Koffie met een heerlijk abrikozen taartje/toetje. In 2 groepjes door naar boven waar een prima (ski)restaurant blijkt te liggen. Ad, Richard en Ronald nemen het ervan in het zonnetje met uitzicht op Verbier en de vele MTB- en racefietsers die passeren. Ger, Wim en Jur sluiten later aan. Daarna smullen we op 2200m hoogte. Kort overleg of we het geplande rondje gaan uitrijden. Ger (last van zijn rug) en Jur (te warm) gaan niet mee. Ze dalen af naar Sion. Mooie lange afdaling het drukke Verbier in. Beetje last van een zenuwachtige camper. Na de afdaling gelijk weer omhoog naar de col du Lein. Onderweg een meerennende Marmotte. Laatste stuk wordt een gravelen. Afdalen tussen het fruit met verder schitterend uitzicht over de Rhône vallei. In Riddes toch maar even een korte stop voor zoute chips en cola. Was even nodig. 2 strompelende mannen met iets te veel op proberen nog iets te bestellen. Kordaat neen vanaf de waardin. De laatste km's met wind mee moeten maar niet echt zin in. Geklaag rond het zitvlak na een dag van bijna 9 uur en 2600 hoogtemeters. Het pannenkoek resto heeft alleen plek binnen maar daar is het veel te warm voor. Het 2e restaurant maakt een tafel vrij want zitten aan de hoge ronde tafel is not done in het mondaine Sion.

Dag 4: Col du Sanetsch (2252 m)

	Vandaag de laatste klim alweer, Col du Sanetsch. Om op de route te komen nemen we een shortcut tussen het fruit door. Lekker beginnen met percentages tot 19%. Not! Na een korte afdaling begint het restant van 20 km. De geschetste 7-8 % blijkt het gemiddelde van de vele 5-12 % schommelingen. Stevige klim dus over een smalle weg, veel fietsers onderweg. Prachtige kloof (Le pont du Diable) onderweg. Koffie pauze even later aangeboden door Frank en Ineke, mijn fietsmaatjes. Aardig. Jur keert om, het was goed zo. En groupe gaan we door voor de resterende 12 km. Het wordt fris, een stevige wind, een tunnel van 800m, waar ik een camper begeleid met het passeren van een auto. Boven geschuild in een soort bushokje. Jasjes aan, foto's maken van de fraaie Tsanfleuron gletsjer (met de afgesleten witte rotsen) en naar beneden. Het restaurant halverwege wil alleen cash, vanwege de matige verbinding; we moeten daarom verder, regelmatig stuiterend naar beneden. Voor Ronald verlengen we het hopje omhoog. De route is de route en daarmee heilig. Pizza delen in Saviese, net boven Sion. Mega steile afdaling want nog een stukje omhoog fietsen om de ringweg te nemen doen we niet. Even tijd om te relaxen.
	Avondeten in een stad die grotendeels gesloten is. Gezellig terrasje en genoeg tijd om even wat hoogtepunten te benoemen. In willekeurige volgorde. - De vriendelijke Zwitser boven op de Nufenen. - De aardige dames bij het café op de Sanetsch, die op eigen wijze de bidonnen lieten vullen - De Autotrein - Pont Diable - Ger's litteken op de arm, gewoon spierballen gelul. - Tenerife deja-vu, de supersteile afdaling richting Sion - De Zwitser boven op de Croix de Coeur in een oranje KNWU shirt. In het Nederlands aangesproken bleek al snel dat hij het oranje zo mooi vond. - De ER tijd van Femke Bol en het wereldrecord tijdens de Olympische spelen van 2020 in 2021 gelopen - Taartje/toetje in la Tzoumaz - De mee rennende Marmotte.

Dag 5: De terugreis