Trainingsweekenden

Apeldoorn mei 2020	Rondje Limburg	Hoogtepunten van Apeldoorn. Corona gooide roet in de geplande rit langs de verschillende hoogtepunten zoals AirPort Teuge, het Loo, de obelisk, Apenheul, de Veluwe met heide, bos en veel heuvels, exotische dieren, stoomtreinen, de langste waterval van Nederland en de absolute topper Radio Kootwijk. Maar niet voor een gat gevangen. Gewoon 4x rijden met Jur, Ger, Ad en Kees.
Eygelshoven 13 juni 2020	Rondje Limburg	Ronald, Richard en Jur rijden een rondje Limburg onder zonnige maar wel benauwde omstandigheden.

De Fietsweek

Start: Zell am Ziller Finish: Bruck
Periode: 7 augustus - 13 augustus

Dag 0: de heenreis

Vrijdagavond verzamelen en onder genot van een biertje gezellig bijkletsen. Zaterdag even na 05:00 op voor de rit richting Zell am Ziller. Hoe erg gaat het worden op zwarte zaterdag? In Karlsruhe even een ommetje richting Basel. Eerste echte file kort voor Stuttgart. Daarna maar om de volgende file van 40 minuten heen gereden. Zeker 10 minuten gewonnen en een mooie route. München valt verder mee en na 9,5 uur bereiken we Zell am Ziller. Niet een bijzondere zwarte zaterdag. Complimenten voor Ger. Mooi hotel Englhof. Beetje door het dorp wandelen op zoek naar een bidon voor Richard (oeps vergeten). Alles dicht. Dubbel rondje bier gegeven voor het dagje eerder vertrekken. Bij het supersnel geserveerde eten vallen de oudere serveersters op. Jur: Tom’s serveerster. Vervolg van de stadswandeling eindigt bij het voetbalstadion waar een wedstrijd aan de gang is. Niks Corona afstanden, volop geschreeuw en gejuich maar zo tegen de berg aangeplakt had het zeker sfeer. Kopbal op de paal. Versierde penalty, 3-2. Korte stop bij het hotel alvorens naar bed te gaan.

Dag 1: Zell am Ziller - Zillergründl (1860m) - Zell am Ziller, 58 km, 1368 hoogtemeters

	Super ontbijt voor de familie Lanjouw. 208 burst foto’s vooraf (foutje, bedankt), who cares. Rustig langs de Ziller over een fraai fietspad, soms onverhard. in Mayerhoven raken we elkaar kwijt. Een ware klucht via whatsapp om elkaar weer te vinden. Direct daarna 13% voor de kiezen. Belooft wat voor de rest. Diverse uitschieters ,met op zich lekkere gemiddeldes, naar de 10-12% tijdens de 17 km’s tot Gasthof in der Au, waar we de koffie pauze doen. Tessa is jarig en kletsend komen we op haar recente fietsclubje met een op ‘ou est le bidon’ gebaseerd logo. Jur spontaan: Ou est le tampon? Na een lachbui vraagt Ronald het toch maar even na. ‘Ou est la tarte aux pommes? met een fraai logo. Door naar de laatste ruim 6 steile km’s, waar we al snel de hoge stuwwand van de stausee zien liggen. De 10-11 wordt aangetikt en deze gaande laatste 4 km’s niet meer weg. 2 lange tunnels geven verrassend verlichting. Lekker koel en ondanks de 10% rijdt het relatief gemakkelijk. Wel link met bussen die er regelmatig door heen razen. Ben blij met mijn lampjes. De 2e tunnel uitrijdend een fraai uitzicht over de stuwdam en de See. Arrivee.. Stuwdam opgereden voor een groepsfoto. Ger is sneller dan het licht gegeven de Panorama Dam foto. Lunch in het hoger liggende resto met een oprit van boven de 20%. Opvallend het aantal fietsen met ondersteuning. We lijken een uitzondering. Ronald: “Ze kunnen ons in een museum zetten; en Raymond en Tom staan er al, die zijn al uitgestorven”. Rustig afgedaald tot in Mayrhofen, ruim op tijd voor de start van de Formule 1. Langste pauze ooit. Gezellig naar een klein scherm staren maar dat is geen bezwaar.
	Bandenstrategie: Max is heel goed in het managen van zijn banden. Max wint. Ronald wordt in de app gezogen. De Weizen stroomt lekker door tijdens de wedstrijd. Ik ga maar foto’s bewerken en heb een gezellig app gesprek met Annet, over o.a. tv sport verslaving. Laatste stukje terug naar Zell an Ziller, even knallen de laatste 10 km. Gespreksonderwerp aan tafel: BV’s, bidon vereniging met duistere potjes. Leuk restaurant met vrolijke serveerster. Deze keer nemen we de tijd. De keuken wordt gevraagd om tijd tussen de gangen te nemen. Uit de wc komen steeds mensen met een glas wijn. WC: wine cellar? Blijkt een All Inclusive resto. Snooker, een 2e onderwerp, Jur brengt Ger de beginselen bij. WK Snooker op Eurosport. Ook werd er van gedachte gewisseld hoe we de laatste 2000’ers kunnen gaan slechten. Jawel, fietsen op het balkon kijken.

Dag 2: Zell am Ziller - Zillertaler Hochstraße/Gerlospas (2015m/1532m) - Zell am Ziller, 35/66 km, 1545/1350 hoogtemeters

Na het ontbijt de tassen in de auto. We splitsen ons op. Ik heb geen zin in de knalrode klim naar Melchboden (2050m) op de Zillertalhohenstrasse, 35km, 1545 hm en kies voor de mooie klim naar de Gerlospass en Konigsleiten (1532m, 66km, 1350hm). Tijdens de apfelstrudel koffiepauze na 2 uur is er even app contact. Ronald, ook aan de strudel is al boven en daarom keer ik in de afdaling naar Wald om, om terug naar Zell te gaan. We komen tegelijk aan bij het hotel. De andere 2 arriveren wat later vanwege een lekke band van Jur. Cola op het terras. Fietsen op de auto en off we go richting Bruck. Zelfde route als ik fietste. De afdaling naar Wald blijkt zo steil en smal dat er een lampje van de bus gaat branden. Even stoppen, handboek in duiken, zoeken; het blijkt de tractie controle, niet de remmen. Enigszins gerustgesteld en ondanks slecht sturende tegenliggers verder met geurende remmen omlaag. Beneden in Wald alles weer ok. Sporthotel in Bruck zo gevonden. Installeren, verlaat douchen en op naar de Biergarten aan de Salsach onder de grote esdoorns. We worden tijdens het eten verrast door een toeteraar, die met wisselend succes liedjes met een tape meespeelt. Folklore. Korte wandeling door het dorp wordt afgesloten met een cafe bezoek.

Dag 3: Bruck - Tauernmoos-Stausee (2088 m) - Bruck, 96 km, 1588 hoogtemeters

Precies om 8 staan we voor het ontbijt. We zijn niet de enigen. Druk voor de koffiedame. 24 km slingeren door prachtig groen boerenland richting Uttendorf waar het dal begint. De vooraf bepaalde 2 stops strategie moet op zijn kant omdat er geen restaurant is. Wel een Nederlands gasthaus, met Friese klompen voor de deur: Weizen. Zo uit “Ik vertrek”, vorig jaar, nu nog druk met de verbouwing. De klim zelf laat zich in 3'en delen, licht, stevig tot aan de koffie/lunch pauze in Enzingerboden en supersteil tot de top. Bijna 6*12% gemiddeld. De 14% wordt in de laatste km aangetikt. Geen auto’s op het parcours. Elektronische teller ‘poort’ halverwege, met dunne zwiepende stangen over de hele weg heen, nog nooit meegemaakt. Boven een prachtig uitzicht over de stausee en de bergen eromheen. De berghut boven is gesloten. Op zich begrijpelijk want er is verder niemand. Groepsfoto in delen dan maar. Opnieuw cola stop na de supersteile afdaling. Gelukkig redelijk goed asfalt. Vlak voor Uttendorf met een snelheid van ruim 40 een insect tegen Richard's voorhoofd, en bijna op impact een steek. Auw. That hurts. Insect niet meer te vinden. Doorrijden. Jur heeft er op het licht dalende laatste 24km langs de Salsach zin in, hij sleurt ons de miezerregen in en natte wegen op. Pauze in Niedernsill.Somber kijkende mensen richting kerk, klokgelui, speeches, blijkt een begrafenismis. Bar annex pizzeria annex India’s restaurant, Beo/TahMahal is de laatste stop van de dag. Onderwerpen als de toekomst van de fiets doen ons besluiten dat we geen early adapters zijn. Voorbeelden: Gekoelde helm, comfort omhoog, banden die niet lek kunnen, sensors rond benodigde voeding, bocht ondersteuning, etc. Een zware discussie rond beleggen, aandelen, innoveren en sociaal verdelen.

Dag 4: Bruck De Großglockner Hochstraße en Hochtor (2504m) - Bruck, 69km, 2123 hoogtemeters

Rustig begin. Koffiepauze bij de start van het natuurpark. Na de tolpoortjes begint een 12km 10% helling over prachtig asfalt maar met heel veel langs racend verkeer. De bekende dag 4, het gemiddeld energie nivo is dan altijd wat lager. Het wordt een lange klim. Boven is Ronald net wat verder gereden. Hij daalt het stukje af voor de lunch op 2400m hoogte. Koud tot het zonnetje gaat schijnen; Jur: eindelijk mijn weer. Vrolijke accordeonist loopt 2 nummers om de tafels. Prachtig uitzicht over de Alpen. Het laatste stukje naar de Hochtor doet echt zeer. Eerst dalen en dan weer omhoog maar helaas blijkt het 6% gemiddelde echt het gemiddelde van 11 en 2%. Door de tunnel heen voor de eerste echte col. Groepsfoto waarbij we het mondkapje vergeten. Afdaling voor dare devils. Super asfalt, ruime bochten. Helaas ligt halverwege iemand op de weg. Het blijkt de vrouw die met haar partner met ons een stuk tegen de helling opfietsten. Zag er niet zo mooi uit. Wel beweging. Ambulance erbij, met een doek afgeschermd. Toegang tot de GG blijkt al bij de tol geblokt. We vonden het al zo rustig tijdens het dalen. Jur wordt nog door een insect geraakt op zijn ooglid. Gelukkig geen steek. Terwijl we bij de tol op het terras een biertje vatten en opnieuw naar fietsen kijken, vliegt de helicopter over en even later de ambulance. De weg gaat weer open. Eens te meer een waarschuwing om voorzichtig te zijn. De resterende 15 km’s naar Bruck dalen we rustig. Ik mag het tempo bepalen. De bar bij het hotel is open. Chillen voordat we richting restaurant lopen. Blijkt een Nederlandse dame aan het roer. Austrian Wining en dining met bitterballen, 3 voorafjes binnen en het hoofdgerecht buiten waarbij het vanwege het gebrek aan licht gokken is wat je op je vork prikt. Toetje slaan we wijselijk maar over. Jur gaat volgend jaar organiseren. Alpe d'Huzes met Gerlof?

Dag 5: De terugreis