Trainingsweekenden

Leiden 17 maart 2018	Impressie Joop Zoetemelk Classic	Het was koud, bar koud. Niet zo zeer de temperatuur maar de gevoelstemperatuur: met windkracht 7 a 8 was die al gauw -15. Zo koud hebben we het nog nooit gehad bij de JZC. Minstens 3 lagen aantrekken, treuzelen om weg te gaan. Gelukkig was het wel de hele rit droog dus na een voldoende aantal kilometers wordt je vanzelf warm. De pauze natuurlijk wel geminimaliseerd. Inclusief van en naar Richard's huis weer ruim 90 km gefietst. Richard, Ronald L, Wim, Ger en Jur kregen de bikkeltrofee vandaag.
Hoogkerk 5 mei 2018	Hoogkerk startopstelling en ronde details	Ter contrast met de JZC was het in Hoogkerk stralend weer. Met een gemiddelde van meer dan 27 km/uur werden 117 kilometers afgewerkt in de door het warme weer exploderende Groningse natuur. Hoogtepunt was een bezoek aan een door aarbevingschade aangetaste boerderij c.q. rijksmonument bij Westeremden. Na 6 jaar gedoe en tegenwerking van de NAM kan deze nu voor 4 ton hersteld worden. De bewoners resideren tijdens de restauratie elders maar dat hebben ze er graag voor over. Trouwens, die restauratie van de boerderij schiet geen zak op. Er is weer veel gezeik tussen verschillende instanties. Schande! Groningen wingebied zoals dat vroeger de kolonie Nederlands Indië was, de parallellen zijn opvallend.
Eygelshoven 7 juli 2018	Rondje Maarssen	Richard, Ronald L., Jur, Wim, Ger en Ronald V. fietsen een rondje Limburg met een substantieel stuk in België. Het WK is nog aan de gang, België is nog steeds in de race dus meteen na het passeren van de grens een Belgische vlaggen parade. De Belgische Ardennen zijn prachtig en als we weer terug fietsen sluiten we aan bij de dames op het terras in Mechelen. Na 101 km en 1000 hoogtemeters genieten we op het terras bij Ronald en Annet van een welverdiend biertje.
Maarssen 4 augustus 2018	Rondje Maarssen	Richard, Ronald en Jur fietsen een Rondje (stad) Utrecht via Vecht, de Loosdrechtse plassen, stofhappen op de gortdroge Hilversumse hei, paleis Soestdijk inclusief defile, luchthaven en museum Soesterberg, de pyramide van Austerlitz, het Lek, Merwede en Amsterdam-Rijn kanaal, de betonnen beelden van Ruud Kuyer en de 100 meter van Daphne op haar eigen brug. Het was genieten, mede door de extra pauzes bij moeders Schuurman en Lievestro. Het was wel 115 km bij elkaar dus het was aanpoten in de hitte.

De Fietsweek

Start: Sampeyre Finish: Stroppo
Periode: 19 augustus - 24 augustus

Zaterdag en Zondag: de voorbereidingen

Zaterdag verzamelen we om 20:30 bij Jur. Ronald V. is er al en heeft met Agnes en Jur meegegeten. Ronald V.’s fiets ligt al gedemonteerd achterin, Richard en Jur’s fietsen passen na even proberen op de fietsdrager. Met z’n vieren (Jur, Richard, Ronald en Agnes) in een warme auto op weg naar Limburg. Lucky Ajax speelt mee via de Bidon Whatsapp en de radio. Opnieuw een zoektocht langs de vele nieuwe rotondes rond Eygelshoven. Daarna gezellig aan de Grolsch. Ger en Wim sluiten later aan met Bartje’s bier. Onder het genot van de Bartjes was er een b(r)oeiende discussie rond tattoo's. Jur zijn heuptas krijgt extra aandacht. Later nog veel meer hierover. Op dag 0 om 05:00 op. Bij het ontbijt was er al een levendige discussie over de oorsprong van onze achternamen : Lievestro (17e eeuw), Lanjouw (Franse roots Anjou), Maag (was ooit darm?). Daarna om 06:01 op pad voor een lange rit naar Italië. Het Shell tankstation voor de grens is gesloten en ook de betaal tankstations werken niet. Jur kan niet tanken en doet het daarna maar in Duitsland. Ondanks alle baustellen is het lekker rustig in Duitsland. Om 11:00 zijn we in Basel. Daarna is het wel druk tot Bern. Om 13:30 arriveren we op de flanken van de grote St. Bernard. Wegens wegwerkzaamheden moeten we een ommetje maken door Martigny. Daar kopen we een belachelijk duur retourtje om de tunnel onder de grote St. Bernard door te komen. Daarna na een lange afdaling de Po vlakte op. Het is nu bijna 33 graden. Onder Turijn maken we een, op instructies van Miep, een bijzondere dubbele draai afrit via het tolstation. Daarna stuiteren op de slechte wegen door de fruitboomgaarden om rond 17:20 in Sampeyre te arriveren. Wat een mega-eind rijden. We moeten even zoeken naar het hotel omdat de logische weg is afgesloten. Beide teams zijn binnen 15 minuten na bijna 11,5 uur en 1075 km op locatie. Biertjes aan de schaduwrijke zijkant van het familiehotel zij dan ook welverdiend. Parkeren onder een hellingshoek leverde de uitspraak van de dag: Jur: Wim, je moet uit de auto want je bent te zwaar voor deze helling. Van het terras doorgeschoven naar de eetzaal. Wel of geen primi platti? Toch maar wel. Witte wijn een aanfluiting. Na het eten even het dorp in. Muziek op het plein met een “lady in red”. Geen Chris de Burgh songs maar Italiaanse smartlappen met tussendoor een staccato aan woorden. Nog steeds lekkere temperatuur op het terras na afloop. Ger heeft het over een heel bijzonder en apart monopoly spel waar je in plaats van huizen voruwen moet kopen. Voetballers met teveel geld en te snelle roem doen rare dingen, zie: verhaal in de telegraaf. Een interessant gesprek over bindweefsel en wat er allemaal verbonden wordt. Moe, na een lange dag, naar bed.

Wat een takkeneind rijden...

Dag 1: Colle dell'Agnello (2744m), 63.5 km, 1755 hoogtemeters

Om 8:00 beginnen we met een prima, bijna uitstekend, ontbijt. Ger merkt op dat er wel heel veel bejaarden aan de ontbijttafel naast ons zitten. Reactie Jur: dat zijn hotel bejaarden net als wij zelf. Hotel heet niet voor niks Alte Alpi! Net na 09:00 op stap. Ronald V. gaat als begeleider toch maar niet mee, hij moet nog verder uitrusten. Geen issue. Weer en vooruitzichten lijken prima. Vandaag staat de Colle dell'Agnello (Franse kant: Col d’Agnel), vanuit Italië natuurlijk, op het programma. De eerste 21 km zijn heel afwisselend qua hellingshoek tussen 2-10% en kwaliteit asfalt tussen slecht en abominabel. Loopt eigenlijk wel soepel. Na 1,5 uur zijn we al in het fotogenieke oude Chianale voor koffie met appeltaart. De volgende 9 km zijn mega-rood en super, heftig steil, > 10% gemiddeld met stukken van 14-15%. Voor iedereen op pure wilskracht naar boven en dat dan vooral de laatste km’s waar de ijle lucht boven de 2500m ook begint mee te tellen. Boven op de grens tussen Frankrijk en Italië vooral koud! Er is een mooi houten beeld bijgekomen sinds de laatste keer dat we hier waren in 2012 van de Franse kant. Kunstzinnige foto gemaakt op 2744m. Stuiteren en met een beetje regen dalen we naar naar beneden af om bij het restaurant vast te stellen dat het dorp opeens twee keer zoveel inwoners kent. Het was druk en we nemen lasagne en een broodje. Rond 15:00 uur zij we weer bij het hotel. Leuk om via de Whatsapp de bidon familie te informeren. Op het terras praten we met Ronald V. over de situatie thuis. Aan de overkant een aantal zwaluwnestjes met een ware zwaluw balletvoorstelling om alle jongen te voeren. Volledig vegetarische maaltijd met verschillende eenpans pasta’s in Tripadvisor’s nr. uno restaurant, il sogno di Rita. Leuke kok/eigenaar en weer eens een leuke serveerster. Er zit een mooi verhaal achter alle foto’s: de droom van Rita was om zo’n restaurant te beginnen. Wim deze avond helemaal van de leg met zijn spreadsheet in en out of de cloud. Verder met de bindweefsel discussie. Ook het verhaal hoe we aan onze eega’s komen, van witte sokken via wel leuk zo’n student tot disco en de aanhouder wint. Uitspraak van de dag van Ger: ik ben de Tom Dumoulin van de groep, ik rijd alles op gevoel.

Beetje steil, dat laatste stukje...

Dag 2: Colle di Sampeyre (2284m), 31 km, 1354 hoogtemeters

We worden door het lokale nieuws gefotografeerd voor hun Facebook site. Grapppig. Ronald V. fietst mee maar keert op het steile eerste stuk. Te heftig. Voor de rest is het het betere steile wandklimmen onder skiliften door en door het bloemrijke bos. Prachtige vergezichten het dal in. Helling continu tussen 8-10%. Diepe afgronden. Smalle wegen. Abominabel wegdek. We stoppen na 6 km bij St. Anna voor cappuccino en steekvliegen, de enige plek op de 16 km lange klim waar cafeïne te vinden is. Geen doping! Hierna de resterende 10 km uitgetrapt. Tot vlak voor de top in vertwijfeling of de hoogte-afstand klopte want onderin staat dat de lengte 18 km is. Het viel dus 2 km mee. Prachtig uitzicht vanaf de col. De afdaling: tintelende handen en goed op de vullingen passen vanwege het extreme gestuiter en getril. Prima broodjes lunch op het plein. In de volle zon, auto beladen om opnieuw over de Colle di Sampeyre naar het volgende dal te rijden. Boven nu met zijn 6’en op de foto inclusief blote voeten van Ronald V. Deed hij ook eerder in Limburg. Prachtig eerste stuk afdaling inclusief zweefvliegveld vanaf de klif. Daarna een vreselijk slechte afdaling. Zelfs afgesloten, althans zo leek het. Toch maar doorgereden voor een heel bijzondere kloof, uitgesleten door de Brione. Smal, steil, rotsen en kuilen en touw als balustrade. Daar moeten we een keer omhoog, of omlaag? Appartement in Basura bij Stroppo is snel gevonden. Verdeling 4+2 met 2 OK kamers. Gezellige bar/resto is nabij. Jur is na het uitladen volledig van de leg. Zijn heuptas (jawel!) met paspoort en bankkaarten ontbreekt en is blijven liggen in het andere dal. Lichte paniek, telefoontjes naar het vorige hotel helpen niet, vooral omdat de eigenaar alleen maar Italiaans spreekt. Zijn dochter spreekt wel Engels, kan niks vinden en zij raadt aan 112 te bellen. Met 112 bellen is natuurlijk weer alleen maar Italiaans spreken maar gelukkig bellen ze terug met een vertaler als tussenpersoon. Dit helpt, Jur geeft zijn verlies en zijn naam door en nu afwachten maar. Eerst eten en vanaf het terras een volle zon regenbui. Jengelende kinderen en een prima menu inclusief lekker eten & bijzonder bier: Anima. Leonardo en Mozart. Dante was op. Na het eten gaan sommigen op zoek naar Stroppo, de rest gaat naar bed. Om 10:00 belt 112 terug en jawel: Jur’s heuptas is gevonden en bij de politie is afgegeven in Sampeyre in het vorige dal. Big relief, leve 112. Er zijn nog eerlijke mensen in deze wereld! Uitspraak van de dag van Wim: WiFi van Ger is toch Harmien.

De Colle di Sampeyre, een echte oranje bidon col...

Dag 3: ode aan Marco Pantani, Colle d'Esischie (2370m) en Colle dei Morti/Colle della Fauniera(2481m), 49 km, 1551 hoogtemeters

Jur rijdt met Ronald V. direct na het ontbijt weg om op het politiebureau in Sampeyre zijn heuptas op te halen. De rest gaat op weg naar de Colle dei Morti/Colle della Fauniera via de Colle d'Esischie. Prachtig, afwisselend qua omgeving en hellingspercentages. Een aantal maal wordt de 16-18% geraakt. Killing als de rest tussen 8-10% zit. Helaas geen koffie mogelijkheid onderweg, wel een Stroppowafel pauze waarbij we 1 stroopwafel met z'n vieren delen. Om in Bijbelse termen te spreken: helaas geen wonderbaarlijke vermenigvuldiging bij het breken van de stroopwafel. Verschillende marmotten onderweg. KM-bordjes onderweg geven verwarring, met name qua hellingshoek. Korte fotostop op de eerste col (Colle d'Esischie) en dan nog 2 steile km’s door naar de Colle dei Morti/Colle della Fauniera voor het eerbetoon aan Marco Pantani. Via de bidon Whatsapp overleg over wat te doen. Jur is terug en komt naar boven. Richard en Wim dalen heel rustig af. Richard en Wim komen Jur tegen in de klim, Wim gaat opnieuw met Jur mee naar Pantani. Ronald L. en Ger gaan de extended ronde doen. Richard vraagt beneden heel vriendelijk aan Ronald V. fietskleding aan te doen voor een tochtje het dal in. Dus op enig moment 3 pelotons onderweg, wat tot de nodige verwarring bij Radio TdF leidt. Hafkamp de weg kwijt?! Ronald V. en Richard, in een lang rond het hotel hangende regenbui, terug na een hersteltrainingstochtje van 15 km. Lekker aan het bier en antipasti. Jur en Wim sluiten snel aan en een half uur later Ronald L. en Ger ook. Uurtje luieren op het bed voor het eten. Ajax - Kiev volgen we via de bidon Whatsapp met berichtjes van Tom en Raymond. We zijn moe, dus niet zo laat echt naar bed. Uitspraak van de dag van Jur: hebbes!

Dag 4: rondje Elva-Stroppo (1996m), 30 km, 1055 hoogtemeters

Vandaag een kleurrijk gezelschap met zijn 6’en bij het vertrek voor een korte tocht. Een rondje door de Brione kloof richting Elva en afdalen via Stroppo. Prachtige klim over de uit de rotswand gehakte weg. Halverwege een kapelletje voor de werkers aan de weg: de Madonna del Vallone. Behoorlijk steil, 10-13%. De Italianen houden nu eenmaal van afwisseling. Na de kloof het bos in. Slangetje steekt de weg over. Bijna tussen de spaken. In Elva gepauzeerd. Doorklimmmen tot aan 1900m en de afslag naar de Colle di Sampeyre en vanaf daar de afdaling in. Afwisselend goed en slecht asfalt. Heel apart, berg rechts, asfalt ok; berg links, nok. Rond 12 weer terug. Mooi rondje. Om 12:55 vertrekken we weer richting Nederland. Lunch in Dronero voordat we de Po vlakte inrijden. De tussenstop is weer Baslerstrasse 7e, Lorrach, net als vorig jaar toen we uit Sondrio kwamen. Onderweg valt op dat de km’s verspringen richting Turijn, van 50-55-60-55 etc. Verkeerde volgorde? Regenbui met regenboog tegen de grote St. Bernard op. Om 16:45 de groete St. Bernard tunnel door. Na de tunnel een spontane koffiestop. Auto 2 blijkt op een paar minuten te zitten en we zien elkaar weer bij dezelfde stop.. Verder onderweg helaas bijna 45 minuten file door 2 Baustelles. Van 3 naar 2 en 3 naar 1 rijstroken vanwege wegwerkzaamheden. Beide tegen een helling op. Ritsen blijft een vak. Op de grens met Duitsland een enorme hoosbui. Net na 20:30 bij hotel Grenzblick (bekend van vorig jaar). Even de bui afgewacht. Auto 2 komt na 10 minuten de parkeerplaats opdraaien. Schnitzels en (Hefen) bier bij de Zoll Imbiss. Nog een afzakkertje bij een vage bar vol gokkasten onder het hotel. De serveerster past naadloos bij het interieur en de sfeer: triest. Ronald V.: Die gokkers zien er zo zielig uit. Richard: Wij ook, als we bergop rijden.We spreken af volgend jaar een extra bidon weekend te organiseren, als voorbereiding en aanvulling op het Tenerife avontuur. Uitspraak van de dag door de serveerster richting Ronald L.: Was bist du langsam, toen de bierglazen werden opgehaald. Zat nog halfvol.

Dag 5: naar huis